خداوند همه ی ما را دوست دارد و درک می کند ،
منظورم از ما ، من و توست ...
مهربانی او همه را کفایت می کند ،
از پیر و جوان گرفته ،
تا افراد تنها و ناتوان ،
از تند خویان تا متکبران ...
عشق او حد و مرزی نمی شناسد ،
پس هرگز گمان مکن که مورد رحمت او واقع نمی شوی ؛
مهم نیست که چه کسی هستی یا چه شغلی داری ،
نام تو نیز در فهرست خداست ...
مهم نیست که چه گذشته ای داشته ای ،
به خدا اعتماد کن تا حقیقت این کلمات را دریابی ؛
به سختی کارت فکر نکن فقط آنرا در دست خدا بگذار ،
زیرا آن زمان که همه رهایت می کنند هنوز در آغوش او هستی ؛
خدا هنوز هم دوستمان دارد ،
از آغاز جهان شیفته مان بوده ،
و همیشه هم خواهد بود ...!
یادمان نرود، در دفتر دیکته فردایمان بنویسیم:
باید انسان بودن، پاک بودن، مسئول بودن و در اندیشه سرنوشت دیگران بودن وظیفه نباشد، بلکه صفت آدمی باشد...
گاهی خدا آن قدر صدایت را دوست دارد
که سکوت میکند تا تو بارها بگویی خدای من . . .
گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟
گفتم: خدایا دلم را ربودند گفت: پیش از من؟
گفتم: خدایا چقدر دوری گفت: تو یا من؟
گفتم: خدایا تنها ترینم گفت: پس من؟
گفتم: خدایا کمک خواستم گفت: از غیر من؟
گفتم: خدایا دوستت دارم گفت: بیش از من؟
گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام ، تو من . . .
خـــدا
تنها روزنۀ امیدی است که هیچگاه بسته نمی شود
تنها کسی ست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد
با پای شکسته هم می توان سراغش رفت
با چشمانی نابینا هم می توان او را دید
تنها خریدار دل های شکسته است
تنها کسی ست که وقتی همه رفتند ، می ماند
وقتی همه پشت کردند ، آغوش می گشاید
وقتی همه تنهایت گذاشتند ، محرمت می شود
و تنها سلطانی ست که وجودش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه
منم زیبا که زیبا بنده ام را دوست میدارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیز من، خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی،
یا خدایی میهمانم کن که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم
طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت
که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که وصل عاشق و معشوق هم
،
آهسته میگویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم،
تویی والاترین مهمان دنیایم که دنیا بی تو چیزی چون تورا کم داشت
وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم مگر آیا کسی
هم با خدایش قهر میگردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی؛ ببینم من تورا از درگهم راندم؟
که میترساندت از من؟
رها کن آن خدای دور؟! آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت. خالقت. اینک صدایم کن مرا.
با قطره ی اشکی به پیش آور دو دست خالی خود را.
با زبان بسته ات کاری ندارم لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمیفهمد. به نجوایی صدایم کن.
بدان آغوش من باز است قسم بر عاشقان پاک با ایمان
قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم
قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان.
رهایت من نخواهم کرد
رهایت من نخواهم کرد
همه ی ما دارای نیروهای درونی مختلفی هستیم اما آنها اغلب اوقات در حالت خفته به سر می برند . برای بیدار سازی این نیروهای درون و استفاده از آنها تمرینات خاصی احتیاج است . با توجه به شرایط مختلف پیش بینی نشده ، بعضی از این نیروها ممکن است به طور غیر منتظره و یا به طور موقت آشکار شوند.
این نیروهای درونی چه هستند؟
بگذارید به طور مختصر به توضیح آنها بپردازیم:
نیروی تمرکز:
توانایی جمع کردن تمام توجه بر روی یک فکر و یا یک موضوع و در همان زمان رها کردن و بیرون کردن تمام افکار نامربوط دیگر از ذهن را نیروی تمرکز می گویند.
تمرکز بر روی یک فکر و یا یک موضوع تمامی انرژی ذهن را به سوی یک نقطه هدایت می کند و از اتلاف و پراکندگی انرژی جلوگیری می کند. تمرکز، قدرت افکاری که بر روی آن فوکوس می کنید را تقویت می کند و می تواند شگفتی بیافریند.
این اقدام دقیقا مشابه وقتی ست که با ذره بین باعث تمرکز پرتوهای خورشید بر روی یک نقطه از کاغذ می شویم و این عمل سرانجام به سوزاندن یک تکه کاغذ می انجامد . این توانایی را می توان از طریق تمرینات ویژه ایی گسترش داد. تمام زمانهایی که بر روی اینچنین تمریناتی سپری می شود بهترین زمانهای سپری شده شما هستند . هر چه زمان و انرژی بیشتری را برای تقویت قدرت تمرکز خود صرف کنید این توانایی شما قویتر می شود.
نیروی اراده:
اراده یک قدرت درونی برای تصمیم گیری ، انجام کار ، رسیدگی و اجرای هر گونه هدف و یا وظیفه است . البته با صرفه نظر از مقاومت درون، ناراحتی و یا مشکلات سر راه .
این نیروی اراده به صورت ثبات شخصیتی ، قاطعیت ، عزم راسخ ، ثبات قدم، پشتکار و ایستادگی آشکار می شود.
تادیب نفس:
توانایی خودداری کردن از ارضای فوری در حمایت و رسیدن به چیزی بهتر و رها کردن لذت های فوری برای رسیدن به هدفی بالاتر.
این یک توانایی شخصی ست برای پیوستن به یک کار، فکر و یا رفتار که شما را به سمت پیشرفت و موفقیت هدایت می کند.
قدرت تخیل:
توانایی تجربه کردن تمام جهان در داخل ذهن را قدرت تخیل می گویند. تخیل یک قدرت خلاق است . با تمرین و استفاده درست از آن هر کسی می تواند سلامتی ، ثروت ، شادی و هر رویداد و شرایط مطلوبی را جذب و خلق کند. تخیل سازی فقط محدود به دیدن تصاویر در ذهن نیست . تمامی احساسات و تمامی حواس پنجگانه را نیز می توان تصور کرد .شما می توانید صدا، مزه، بو و تمامی احساسات جسمی را در تخیل خود بیاورید.
یک تخیل قوی و گسترش یافته شما را تبدیل به انسانی خیالباف و یا یک فرد غیر عملی نمی کند بلکه برعکس یک توانایی قدرتمند و خلاق است.
یک توانایی ست برای حل مشکلات.
و یک ابزار فوق العاده عالیست برای بازآفرینی و بازسازی یک زندگی و شرایط آن. یک قدرت عالیست که می تواند کل زندگی یک فرد را عوض کند و از این قدرت به طور گسترده در سحر و جادو استفاده می شود. قدرت تخیلات شما، می تواند خلق کند. وقتی که شما یاد بگیرید چطور با آن کار کنید تمامی آرزوهای قلبی شما به حقیقت می پیوندد!
اصرار و پافشاری:
بسیار کار آسانی ست ایستادن و رها کردن و دست از همه چیز کشیدن وقتی که نتیجه ی یک کار و یا موضوعی طبق خواسته ی ما پیش نمی رود و یا نیاز به زمان طولانی برای رسیدن به نتیجه دارد!
اصرار و پافشاری یک قدرت درون به حساب می آید که می تواند شما را به موفقیت نزدیک کند . وقتی که بتوانیم با وجود مشکلات ، موانع و شکست ها باز هم ادامه دهیم.
انگیزه:
انگیزه یک نیروی محرکه درونی ست . که شخصی را به سمت یک هدف مشخصی هدایت می کند و برای رسیدن به خواسته وجود آن ضروری ست.
بلند همتی:
افکار واهی و پوچ به اندازه کافی قوی نیستندتا به عمل تبدیل شوند . آرزو یک خواسته ضعیف است . فقط یک خواسته قوی می تواند مستقیم به جلو حرکت کند، طرح ها و نقشه ها را دنبال کند و خواسته و اهداف را به انجام برساند.
اعتماد به نفس:
ایمان به توانایی و قدرت یک شخص را اعتماد به نفس می گویند . اعتماد به نفس منجر به شجاعت ، انجام کارها ، تلاش برای انجام کارهای جدید و رسیدن به موفقیت می شود.
کناره گیری:
توانایی ست که به شما اجازه می دهد در تمام سطح های ذهنی آرام باقی بمانید . این توانایی افراد را از مشکلات ، ناراحتی ها ، ترس ها و نگرانی ها حفظ می کند . این توانایی به افراد کمک می کند تا آنچه را که نمی توانند تغییر دهند بپزیرند و زندگیشان را ادامه دهند و آنها را به سمت یک تعادل داخلی و آرامش هدایت می کند.
آرامش ذهنی:
یک ذهن آرام از تمام اجبارهای پی در پی، افکار بی قرار و نگرانی ها رها ست . هنگامی که افکار مزاحم آرامش ذهنی را بر هم نزنند فرد می تواند آرامش درونی را تجربه کند . فردی که آرامش ذهن را در اختیار دارد آرام است و تحت کنترل خودش است.
چنین شخصی تقریبا در تمام شرایط تعادل درونی خود را حفظ می کند . به ندرت تحت تاثیر شرایط و موقعیت های منفی قرار می گیرد .
آیا می توانید شخص موفقی را تصور کنید که نتواند بر روی کارهایش تمرکز داشته باشد؟
حال آیا شخصی می تواند بدون تمرکز ، قدرت اراده و تادیب نفس به سطوح بالای روحانی و معنوی دست پیدا کند.حتی کسانی که آموزش های روحی و غیبی را دنبال می کنند تقویت نیروهای درونی ذکر شده در بالا را نیاز دارند.
آیا شما دوست دارید که عادات و افکارتان را تغییر دهید؟ وزنتان را کم کنید ؟ مهارتهای جدیدی یاد بگیرید و در امتحاناتتان موفق شوید؟
آیا می خواهید که قدرت های روحی و روانی یتان، بصیرتتان و تله پاتی(ارتباط افکار با یکدیگر) را ارتقا دهید؟ آیا می خواهید در زمینه تجسم خلاق عالی باشید؟
هدفهای زندگیتان هر چه باشد شما نیاز دارید که تمامی نیروهای درونی ذکر شده در بالا را در خود بهبود ببخشید.
دعای شب
خدایا مرا به حال خودم رها مکن...
این عشق را آنگونه که زیباتر است صیقل بده و هدایت کن.
خدایا کمک کن به سمت تکامل و خدمت پیش بروم و بیش از پیش بیندیشم....
تعادل و توازن در زندگی به چه معناست؟
تعادل و توازن به این معناست که هر چیزی در زندگی سر جای خودش قرار گرفته باشد، به همان اندازِه خود مورد توجه قرار گیرد نه کمتر و نه بیشتر. یک بعدی زندگی نکنیم، بطوری که جنبه‌های متعددی از زندگی ما فردی یک جنبه مشخص شود.
زمانی که فردی بر حسب علاقه خود روابط اجتماعی‌اش را مورد توجه بیشتری قرار می‌دهد و به عبارتی کل زندگی خود به تأمین نیازهای خود به روابط اجتماعی می‌گذراند، حتما از جنبه‌های دیگر کم خواهد آورد. مثل زن خانه داری که از رسیدگی به امور منزل باز می‌ماند یا مردی که با قرارهای متعدد با دوستان و آشنایان موفقیت شغلی خود را به خطر می‌اندازد. تعادل و توازن داشتن یعنی استفاده از یک ترازوی فرضی برای اینکه هر چیزی را به همان اندازه که در زندگی نیاز هست بسنجیم.
عوامل بازدارنده تعادل و توازن
نداشتن اهداف مشخص
افرادی که هدفمند نیستند، هنوز اهداف دقیقی برای خود مشخص نکرده‌اند اغلب از این شاخه به آن شاخه می‌پرند. گاهی یک شاخه را محکم می‌چسبند و بعد از مدتی ترجیح می‌دهند از آن شاخه جدا شوند و به شاخه دیگری بچسبند. به این ترتیب آنچه در زندگی آنها صدمه جدی می‌بیند تعادل زندگی است و همین مسأله دشواری رسیدن به یک هدفمندی دقیق را سبب می‌شود.
نداشتن اطلاعات کافی
افرادی که اطلاعات کافی در حوزه‌های مختلف زندگی ندارند اغلب دچار بی‌توازنی در زندگی می‌شوند. به عنوان مثال افرادی که اطلاعات کافی در زمینه فرآیند یادگیری ندارند و مثلا نمی‌دانند فقدان خواب کافی یادگیری را مختل خواهد ساخت، ممکن است ساعات خواب خود را کمتر کرده (کمتر از حد معمول و لازم برای بدن) و ساعات یادگیری را بالا ببرند.
نداشتن برنامه ریزی مناسب
وقتی فردی برنامه ریزی دقیق و منظمی برای امورات زندگی خود داشته باشد حتما با بی‌توازنی روبرو خواهد شد. برنامه ریزی مناسب کمک خواهد کرد فرد بتواند فعالیتهای خود را نظم ببخشد و تعادلی در انجام آنها ایجاد کند به نحوی که یکی را فدای دیگری ننماید.
فقدان مسئولیت پذیری
افراد در قبال همه جنبه های زندگی خود مسئول هستند. مسئولیت پذیری فرد را به برقراری نظم در زندگی هدایت می کند و موجب می شود زندگی متعادلی برای فرد مهیا شود. فقدان مسئولیت پذیری به عنوان مثال در تربیت کودک موجب خواهد شد مادر به راحتی زمان مورد نیاز برای تربیت کودک خود را صرف فعالیتهای دیگر بکند
چگونه بر روی کارهای خود بیشتر و بهتر تمرکز کنیم؟
یکی از اولین گام‌هایی که در این راستا بایستی برداشته شود تصمیم‌گیری برای این است که شما اصلاً در یک‌زمان خاص می‌خواهید به چه موضوعی فکر کنید و یا اینکه چه‌کاری را می‌خواهید انجام دهید.
وقت نگرانی
حال شما گاهی مورد هجوم سیلی از افکار و دل‌مشغولی‌هایی می‌شوید که منجر به پرش ذهن شما می‌شود، در این قسمت به شما توصیه می‌شود که در طول روز برای خود یک‌زمان را به‌عنوان زمانی جهت رسیدگی به آن دل‌مشغولی‌ها و نگرانی‌ها اختصاص دهید که نتیجه این کار باعث می‌شود زمانی که فکری رشته افکار شما را پاره کرد بلافاصله به خود بگویید که من برای رسیدگی به این امور وقت مخصوص به آن را دارم پس در حال حاضر بایستی بر روی مسئله فعلی خودم تمرکز کنم.